Το σορίντζι κέμπο (少林寺拳法, ο κανόνας της γροθίας του Ναού Σαολίν) είναι μια σύγχρονη ιαπωνική πολεμική τέχνη, μια διανοητική άσκηση και ένα σύστημα προώθησης της καλής υγείας, το ποίο δημιουργήθηκε το 1947 απο τον Ντόσιν Σο (1911-1980), οποίος δημιούργησε και το δόγμα Κόγκο Ζεν.
Ο Σο διδάχτηκε ιαπωνικά πολεμικά συστήματα απο τον παππού του (κέντο, σοτζούτσου και πιθανότατα φούσεν-ριου τζουτζούτσου), ενώ υπηρετώντας ως μυστικός πράκτορας στην Κίνα, απο το 1928 και έως το 1946, διδάχτηκε κινεζικά πολεμικά συστήματα (μπαϊλιαν κουάν, γιχε κουάν). Η φημολογία ότι μετά την επιστροφή του στην Ιαπωνία διδάχτηκε και χάκο ρίου τζουτζούτσου δεν στηρίζεται απο καμία έγκυρη πηγή.
Η προσωπική ιστορία του Σο, ειδικά για την
εποχή που έζησε και έδρασε στην Κίνα, χαρτογραφώντας κρυφά για τις ιαπωνικές
υπηρεσίες, είναι γεμάτη με κάποιες αμφιλεγόμενες ιστορίες. Θεωρούνται δεδομένες
πάντως οι στενές του σχέσεις με εξτρεμιστικές οργανώσεις της εποχής, όπως το κόκιουριουκαϊ, του οποίου μέλος ήταν ο
παππούς του και το γκεν’ιοσα, του
οποίου ιδρυτής υπήρξε ο φίλος του παππού του, Μιτσούρου Τογιάμα, που σχεδόν τον
υιοθέτησε μετά τον θάνατο του πρώτου.
Το σορίντζι κέμπο είναι εμφανώς επηρεασμένο
απο το Ζεν και απο τα θρησκευτικά δόγματα τα οποία διδάχθηκε ο ιδρυτής του στην
Κίνα και αποτελεί μια μίξη θρησκείας, φυσικής άσκησης και διαπαιδαγώγησης. Η
τέχνη στην Ιαπωνία αναγνωρίζεται ως σύγχρονο μπούντο, υπό την Ομοσπονδία Σορίντζι Κέμπο, ενώ το 1972
ιδρύθηκε η Παγκόσμια Οργάνωση Σορίντζι
Κέμπο.